پله های  هفتگانه مهر پرستی – آیین فرشته ی خورشید ( بر اساس فرشته شناسی ایرانیان در فرهنگ جان و خردی ما- در آیین پادشاهی و آیین اشویی برای رسیدن به  پله ی مهرپیران – پیرمهران پله ی هشتم و اشاره به  شماره ی ۸-8 که در اینجا خود شماره ی هشت در شیوه ی نوشتاری و گلگ(فر-دی : به جای طرح ساخته شده است از فرهنگنامه ی دیلمی- پهلوی بزرگمهران رایس دیلمان – بهاری دیلمی است) در این آیین ( واژه ی آیین از آینهاست به  چمم روشنایی بیکران و پاکی و پاکیزگی و روان و روانی که تنهاه برای وهومنه است) بایستی از زرو(0) و ناپختگی به  پختگی رسید و برای همین پرستش( دوسویه) نیاز هست. اینکه وهومنه برای رسیدن به  فرشته ی خورشیدی خود از گهان فرودین گیتی به  بالاترین پله که پیرمهران – مهرپیران(فر-دی) است برسد. در اینجا یک وهومنه میتواند اگر بتواند و یک پادشاه هم میتواند و یک کسی که بزرگمهر هست هم میتوانند اگر هر سه بتوانند و در تخمه ی آن وهومنه نهفتانیروی بسانه(کافی) باشد. در این آیین همچون یوگای هندی که ما با پژوهش در آیین خداوند شیوا( خدا+ وند = کسی خود را شناخته است و بر خود پادشاه هست و به  خدای نادیدنی پیوند دارد: فر- دی ) ۱۱۴ شیوه هست که خود وی این را پیموده و آموزش داده و پرورش داده هفت – ۷ شاگرد را – اما در آیین شیوا فرشته ی ماه و در آیین مهر فرشته ی خورشید در دلاب(فر-دی : مرکز) آن هست. برای همین در ایران بزرگ و آریایی که از پهلو  بزرگ و پارت بزرگ و نوبهار بلخ بزرگ که نخستین پایتخت آریاییان هست آیین خورشیدی با دانش و شناخت از فرشته شناسی خود آغاز میشود و نخستسن پادشاه راستین بهرام آریا ( گیومرتاه: فر-دی )پیشدادیان آریایی با دانایی و بینایی از آن پیوستگی که با او هست پادشاه گیتی میشود و نخستین وهومنه هم در حکمت اشراق سهروردی او هست به  روایت اشراقی وی و در شاهنامه هم  پیشتر از وی گفته شده است که داستان آن از نسک های پهلوانی ما هست که پنهان نگهداری میشده است و بزرگمهران کیوان پردیسی توسی آن را سروده است. در این آیین بر اساس فرشته ی خورشید باید پرستش کرد و در پیمان بود و جوانمرد بود و پهلوان و یکسره تا فرشته ی خورشید خود بیابی و در اینجا باید پرستش کرد و پرستید و پرستاری کرد و همه ی آنچه را که در دو سویه لازم و نیاز هست به جا آورد تا پله به  پله بالا رفت. از آنچه که در فتنه ی جهودی ۵۷ سلطنت= پادشاهی مفلوک موالیان ایرانی سقوط کرد و مرگ بر شاه که آرزوی دیرینه ی جهودان = دشمن آیین پادشاهی راستین ایرانیان راستین و آیین اشویی بر زبان جاهلان رفت – ما بر آن شدیم تا ریشه های دو آیین با هم خود را بشناسیم و اگر با آن راستی بود آنرا دوباره برکشیم که دیدیم تنهاه راستی در گیتی همین است و بس. پس بر آن شدیم که با یوگای هندی هم آشنا شویم و بدانیم که در زیر دو بال ایران و هند  با آیین شیوا و آیین وهر چه  بود و امروز ما که بیشتر از همه بیداد دیدیم چگونه میتوانیم خود به  داد رسیده و بیداد را گردن بشکنیم. آیین راستین پادشاهی آیین بر اساس فرشته ی خورشید از و بر اساس فرشته شناسی ایرانیان از دوران پیشدادیان که نخستین بوده اند – و آیین اشویی هم که آمد از بزرگمهران بهرام( نام فرشته شناسی وی بهرام است و گیتی زاد در ۶ فرودین و برای همین نام وی بهرام بر اساس فرشته شناسی ایرانیان اشت و اما زرتشت که همان زرین تشت است و تشت آفتاب منظور است و نه تشت های دیگر که تشت در فرهنگ ما برای سه منظور است ۱- تشت  آفتاب ۲- تشت برای همراهی با ساز که هنوز در پهلو بزرگ تشت زدن  داریم   برای شادی و هنگام سرور و نیایش ۲- تشت لبه دار که برای شستن هر چه هست از جامه و … ) بیشتر واژگان فرشته شناسی ما عوامخور شده است و زشت گردیده است همچون عریان که = لخت نیست اما بدان آنرا لخت کردند تا امروزه لخت بماند و ما از راه رسیدیم و عریان خود را باز یافت و پوشیده شد. 

یگانه( آیین و نه یکی از آیین های ایران کهن) آیین ایران  باستان مهر پرستی یا آیین مهر بوده است( از ۱۵ هزار سال پیش تا ۱۳ هزار سال پیش  و پیش از آیین اشویی که اشو بهرام اسپیتمان برای ما آشناسازی میکنند) آیین اشویی = آیین راستی = آیین بهی ( خود برگرفته از همان فرشته شناسی ایرانیان هست و در جنگ با آن نیست و ما میدانیم که اشو بهرام  با پادشاه ایران زمین جنگی آیینی نداشت و همین خود میرساند که دو آیین پادشاهی و آیین اشویی هر دو در یک راستا  هستند و راستای هر دو آیین راستی و داد هست) برای همین ما همواره این دو آیین را یکجا برای راستی و داد در گیتی نام میبریم یعنی تا در گیتی داد برقرار نشود برای راستی و راه راستی و اشویی ممکن نیست در گیتی بتوان پردیس پهلوانی پهلوی را آشکار کرد – داد آن نیست که خوبان و بدان – راستان و اهریمنان یکسان داشته باشند. نه منظور آن است که داد پادشاهی داد راستین هست برای راستان و کوبیدن اهریمنان = ناراستان و آنانی که بر ضد فرشته شناسی  گیتی را لانه ی دیووان میسازند( دریغ است ایران که ویران شود – سرای حسودان و دیووان شود: بهاری دیلمی) برای همین سروده شده است. و اما در این راه راستین ما با هر کس که نارفته راه میخواهد به  نوایی برسد سخنی نداریم و چیزی با او نخواهیم گفت. در این راه و در آغاز راه باید وهومنه بداند( ز پیمان بگردند و از راستی – فزونی شود کمی و کاستی) این را برای او گفته اند  که در پیمان نیست و باید به  پیمان آید و راه راستی پیشه کند و زندگی او برای آیین جوانمردی  باشد و پهلوانی کردن او برای رسیدن به  فرشته ی خورشیدش باشد. ياده(فر-دی) پدید آمدن آیین واره ها( آیین راستی یکی هست که چون در راه راستی بروی خواهی نخواهی در بخشی از راه به  شاهرود راستی برسی و همه ی روندگان ۱۲ گونه در استارشناسی و ۱۲ و حتا ۱۲۰ و حتا بیپایان شماره هم باشد هم در پایان  به  هم نزدیک و نزدیکتر شوند و به  بیکرانه ی فرشته ی خورسید رسند اگر پهلوان راه راستی باشند. پدید آمدن  آیین واره ها پس از اینکه آیین راستی پدید آمد به  دو دلیل بوده است ۱- اینکه داستانی دیگر از برزی دیگر داشت او ۲- اینکه میخواست تضاد افکند و شاخه شاخه کند راه راستی را. هدف اگر راستی باشد در همه ی ادیان به  یک شاهراه و یک شاهرود خواهند رسید اما اگر هدف من باشم و من هرگز به  راه راستی نرسم و تضاد در راه راستی افکنم. در هند هم گوتاما بوددا چون کاراکترش فیکسد بود میخواست همه را به  راه خود بکشد و از هند رانده شد. یعنی یوگی های هند پروانه ندادند که او همه را همچون خود بسازد و یک برز  را برکشد و دیگر بزرها را فرو کوبد. چنین چیزی را نمیشود پروانه داد. هر کس  داستانی دارد. داستانت بگو و خوش باشد. هر که شنید چون تو خوش بود از تو هست و هر کس شنید و ناخوش شد از تو نیست. اما در پله ای از پله ها یوگی ها در هر حال به  یگانگی رسند چون زیبایی هم در همین است که همه رنگها همچون همه ی گلها شکوفا و در گلستان یگانگی درآیند. در این جا باید خود را ندید و یگانه شد. باری در آغاز راه تو پای به  راه در نه و هیچ مپرس – خود را بگویدت که چون باید رفت. و اینکه چون در راه راستی پخته و پخته تر شدی دانی که تا رسیدن به  فرشته ی خود راه درازی هست و باید یکسره راه راستی در میانه ی دو چشم تو منظور نظر تو باشد و بس. جز این هر چه کنی خودبین باشی و به  فرشته ی خود نرسی. و اما پله ی نخست:

۱ کلاغ

۲ نامزد یا پوشیده

۳ جنگی

۴ شیر

۵ پارسایی( پارسی – ایرانی= آریا آریایی و پهلوان راه راستی بسوی فرشته ی خورشید برای رسید به فرشته ی خود در گاهانروان خورشیدی) خدا را در آغاز شاهنامه بخوان تا بدانی خدایی هست اما تو نتوانی آنرا دیدن و یافتن و همین رسیدن تو به  فرشته ی تو ترا بس باشد. بیش از این پرواز مکن که ترا بال آن نیست.

۶ مهر پویا

۷ پدر یا پیر = پیرمهران – مهرپیران( اینکه او ترا آموزش و پرورش دهد تا به  پله ی هشتم برسی – اینکه او آمده است و آموز و پرورش ندهد و آمدن او برای خود است و اگر اشاراتی کند همان اندازه است اشاکار او: فرهنگنامه ی دیلمی – پهلوی